Μία καινούρια αρχή

Έγειρε αποκαμωμένη η μέρα 

στου δειλινού το πορφυρό σεντόνι.

Κουράστηκε ελπίδες να φυτεύει

στη στείρα γη της προσμονής.

Μα τίποτα δε χάθηκε ακόμα,

όσο κι αν μοιάζουν όλα τελειωμένα, 

όσο κι αν λιγοστέψαν οι αντοχές.

Ο ήλιος άδοξα κι αν σβήσει,

το βλέμμα σου κι αν σκοτεινιάσει,

θα είναι αυτός ο θάνατος

μία καινούρια αρχή.

Σαν έρθει η νύχτα, δροσιά θ' απλώσει,

πάνω από των ονείρων σου

τ' αγέννητα άνθη...

Φτερά θα βγάλουν ξαφνικά

χιλιάδες προσευχές... 

Πέρα από τ' άστρα θα πετάξουν

ψηλά στον ουρανό θα φτάσουν ,

εκεί που όλα είναι αθώα και όμορφα.

Όλη τη νύχτα στα φτερά τους

χρώματα αγάπης θα φορτώνουν 

και την αυγή σαν επιστρέψουν,

της μέρας τ' άχρωμα θα βάψουν 

κι ουράνια τόξα θα χαράξουν

στα μάτια σου.

Μαρία Γασπαράτου