Λέω να ψάξω μέσα μου να βρω
τ' απομεινάρια
μιας περασμένης άνοιξης...
ισχνά και κάπως ξεφτισμένα βέβαια
μα υπαρκτά ακόμα...
με το φτερό που ένα χελιδόνι
άφησε πίσω του
κάποιο φθινόπωρο
τραβώντας για το νότο,
θα διώξω από πάνω τους τη σκόνη
των δύσκολων κι ανάλγητων καιρών,
να βρουν ξανά
το λαμπερό τους χρώμα,
και με μιας ξαφνικής βροχής
τις διάφανες σταγόνες
θα τα ποτίσω,
δροσιά να εισχωρήσει εντός τους,
να ζωντανέψουν πάλι,
να θυμηθώ πως κάποτε
ήταν στ' αλήθεια ωραία η άνοιξη
και με μια τόση δα μικρούλα ελπίδα
που μέσα μου δειλά θα γεννηθεί,
να την προσμένω.
Μαρία Γασπαράτου 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου