Η λίμνη...

Η αγάπη σου μια ήσυχη λίμνη με νούφαρα...
Χανόμουν στη γαλήνια ομορφιά της...
Κύκνοι λευκοί τα φιλιά σου με ταξίδευαν
στα ήρεμα γλυκά νερά...
Κι αφού αυτή η λίμνη με σεργιάνισε
και με νανούρισε στις βελουδένιες όχθες
άρχισα να ονειρεύομαι τις θάλασσες..
τα μακρινά ταξίδια...τα ανεξερεύνητα νησιά...
τις χρυσαφένιες αμμουδιές...τα κοραλλένια βάθη...
Έφυγα...
Σ' άφησα...
Με μάγεψαν τα πέλαγα... η αρμύρα...
οι μακρινοί ορίζοντες...
Με πήραν...
Τώρα παλεύω μες στα κύματα...
χτυπιέμαι ανελέητα στα βράχια...
Ψάχνω για ήρεμα νερά
μα βρίσκω μόνο τρικυμίες...
Πόσο μακριά είναι η λίμνη σου...
Τι κι αν ακόμα περιμένεις στην όχθη...
Πως ν' ανταμώσει η λίμνη με τη θάλασσα...
Πως ν' ανταμώσουμε εσύ κι εγώ...
Ίσως αν η αγάπη σου γινόταν ποταμός...